Την χθεσινή εκπομπή του Λαζόπουλου την περιμενα όσο καμια άλλη στο παρελθόν. Σιγουρα τα θέματα που έθιξε και χθες είναι να σε κάνουν να κλαις και να γελάς ταυτόχρονα,αλλά αυτά τα έχουμε ξαναπεί.
Η παρουσία της τεράστιας Χαρούλας έδωσε το κάτι διαφορετικό. Προσωπικά την θεωρώ την κορυφαία ελληνίδα ερμηνευτρια, αυτή η καταπληκτική φωνή που σε ταξιδευει αλλού, σε κανει να νιώσεις κάπως , που ειλικρινά δεν μπορώ να το εκφράσω με λόγια.
Είναι η Χαρούλα όλων μας, μια παρουσια που θα μείνει ανεξίτηλη στην ιστορία της ελληνικής μουσικής σκηνής, η φωνή της θα συνοδευει και θα γεμίζει τα βράδια πολλών ακομα γενιών. Είμαστε τυχεροί που μεγαλώσαμε και μεγαλώνουμε ακόμα φυσικά ακούγοντας τα τραγούδια της.
Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007
ΧΑΡΟΥΛΑ!!!!!!!
Αναρτήθηκε από
kos7
στις
12:01 μ.μ.
2
σχόλια
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Σήμερα έχει γενέθλια ο αδερφός μου (τοξοτάκι όπως και η αδερφή μου) και μπαίνει και αυτός στο club των 30αρηδων σιγά σιγά αφου κλείνει τα 29 (μεγάλωσε και το ''μαμουνι'').
bro χρονια πολλά, να τα εκατοστήσεις,μήπως προλάβεις και δεις καμια χαρά απο τον ποδοσφαιρικό παναθηναικό................
Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΒΕΡΝΤΕΡ 3-0
Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007
ΑΦΙΕΡΩΣΗ
Θα πιω απόψε το φεγγάρι
και θα μεθύσω και θα πω
αφού πονάς για κάποιον άλλο
ρίξε μαχαίρι να κοπώ
Κι όταν με κόψει το μαχαίρι
μετανιωμένη θα μου πεις
πάρε του φεγγαριού το δάκρυ
κι από το αίμα να πλυθείς
Kι εγώ θα κόψω το φεγγάρι
θα σ' το καρφώσω στα μαλλιά
και σαν πλαγιάσουμε θα έχω
τον ουρανό στην αγκαλιά
Κι όταν ξυπνήσουμε και πάμε
ξανά στα στέκια τα παλιά
σκέψου τι όμορφη που θα 'σαι
με το φεγγάρι στα μαλλιά
είναι το αγαπημένο μου από τον Πουλόπουλο και είναι αφιερωμένο σε μια εορτάζουσα που λατρευει τον συγκεκριμένο ερμηνευτή.....χρόνια πολλά και keep smiling......:)
Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...
ΠΟΛΥ σπουδαίο τραγούδι και με καταπληκτικές ερμηνείες τόσο από τη Μοσχολιού όσο και από την τεράστια Χαρούλα, χωρίς να με χαλαει καθόλου η ερμηνεία του Ρέμου. Μη ρωτάτε αν με εκφράζει.........ανάλογα την περίοδο.