ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Με τόσο καιρό που έχω να γράψω για τον Ολυμπιακό είναι λογικο να εχουν γίνει αλλαγες και αλλαγες.Σημερα θα γραψω και για το μπασκετ ορισμενα πραγματα, αν και γενικα θελω να το αποφευγω λόγω και επαγγελματος.
Λοιπόν όσον αφορα το ποδοσφαιρο,όποιος διαβαζει πίσω από τις λέξεις ήταν ξεκαθαρο εδω και καιρο ότι μετα την τσέλσι οι μέρες του Τάκη Λεμονή στον Ολυμπιακό ήταν μετρημενες. Είναι γνωστο ότι μεσα από το blog μου αλλα και άλλα blog είχα στηρίξει τον Λεμονη και τις επιλογες του. Είναι όμως επίσης ξεκάθαρο ότι η ομάδα σερνόταν σε ολα σχεδον τα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Οι ευθύνες του Λεμονή για τις κακες εμφανισεις είναι δεδομένες,όπως φυσικά και τα μπράβο για την Ευρώπη. Το προβλήμα για μενα ηταν ότι ο Τάκης δεν έκανε κατι για να αλλάξει την κατασταση αλλά δεχόταν παθητικά τους περιπατητες της ομάδας τόσο στους αγωνες όσο και στις προπονησεις. Νομιζω ότι για καποιον που καταλαβαινει, ας θεωρησω τον εαυτο μου τετοιο και λόγω επαγγελματος, φαινοταν καθαρα ότι στου Ρεντη τον τελευταιο καιρο οι παίκτες δεν έκαναν τη δουλεια τους σαν επαγγελματιες. Η ομαδα δεν ειχε τρεξιματα, φρεσκαδα , συγκεντρωση ,καθαρο μυαλο, αυτοματισμους και ολα αυτα ειναι θέματα πρωτιστως προπονησης και μετα και άλλων παραμέτρων (διατροφης,εξωγηπεδικης ζωης κτλ). Δυστυχως ο Λεμονης ήταν μόνο δηλώσεις- κάποια στιγμη επρεπε να βαλει και χερι σους καλομαθημενους παικτες- τον παικτη αν τον αφησεις χαλαρο είναι η καλυτερη του αλλα στο τελος θα σε ιππευσει.....Εκει νομίζω χαθηκε το παιχνιδι φετος για τον Λεμονη και όχι τοσο σε θεματα τακτικης.Προσωπικη άποψη ειναι αυτη και φυσικα επιδεχεται οποιονδηποτε ενστασεων.Ειναι ισως από τις λιγες φορες που συμφωνω με αποφαση του Κοκκαλη τα τελευταια χρονια για απομακρυνση προπονητη. Η ομάδα δεν μπορουσε να αλλαξει μια μπαλια της προκοπης τον τελευταιο καιρό.
Φυσικά οι ευθυνες των παικτων δεν ειναι και μικρες και πολυ καλα ο Κοκκαλης τα εχωσε στον Τζολε όταν αρχισε τα ''θα''. Ας κοιταξουν να κανουν λιγο προπονηση και να παίξουν λίγο μπάλα γιατι ο αποδιοπομπαιος τραγος δυστυχως για αυτους έφυγε. ΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΕΣ.Λίγο ανεβασε ρυθμο η Τσελσι και έμοιαζαν με παιδικη χαρα αλλα ετσι ειναι όταν περπατας στην προπονηση- δεν υπάρχει μαγικο κουμπι ωστε να μπορεις ξαφνικά να παίζεις στο 100%, ενώ 2-3 μήνες περπατας. Μπορει να ειμαι λίγο σκληρός αλλά όταν πληρωνεσαι ένα καραβι λεφτα πρεπει να κάνεις τη δουλεια σου σαν επαγγελματιας, αλλιως σπιτι σου.
Όσον αφορά το μπασκετ, ευτυχως τα αδερφια καταλαβαν τι επρεπε να κανουν και εδιωξαν τον π.π.ε (παρα πολυ επικινδυνο) Γκερσον και εφεραν κανονικο προπονητη στην ομαδα. Ήδη η ομαδα εχει αποκτησει αρχες στο παιχνιδι της και νομιζω ότι καθε μερα θα γινεται και καλυτερη. Δεν ξερω αν θα παρει καποιο τιτλο φετος αλλα μπηκε η ομαδα σε μονοπατια διαφορετικα-καθαρα μπασκετικα. Γνωριζεις πλεον ότι θα πας στο γηπεδο και θα δεις καποια πραγματα-ρόλους ,αρχες, ομαδικοτητα, διαθεση και αγωνα για 40 λεπτα.Τα αποτελεσματα θα ερθουν απλα δεν χρειαζεται να είμαστε βιαστικοι- ας γινουμε πρωτα 100% ομαδα και θα ερθουν και οι τιτλοι και ειμαι σιγουρος οτι θα εχουν και διαρκεια- δεν θα ειναι πυροτεχνημα όπως θα ηταν το περσινο πρωταθλημα.

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ

Εχω πάρα πολυ καιρό να γράψω στο blog μου ειναι αληθεια (όχι οτι σας έλειψα κιόλας) αλλα δεν ειχα καθολου διαθεση τον τελευταίο καιρό. Η διάθεση μου έχει γίνει ακόμα χειρότερη καθώς έχασα και την δουλειά μου (assistant coach σε ομάδα Α2 μπάσκετ) και πλεον η μερα μου δεν περναει με τιποτα, καθώς είχα μάθει τελειως διαφορετικά όλα τα τελευταία χρόνια. Τι να κάνουμε όμως, έτσι είναι η ζωή του επαγγελματία προπονητή (ο Θεός να με κανει επαγγελματια βέβαια). the show must go on που λένε.
Πηγα την Τετάρτη με τον κολλητό μου στην παρουσιαση ενός ντοκυμαντερ στη Θεσσαλονικη , γίνεται φεστιβαλ, που ειχε πρωταγωνιστη ένα γνωστο μας- ένα έλληνα ολυμπιονικη των παραολυμπιακων της Αθήνας στο κολυμπι- Αλέξανδρος Ταξιλδάρης αν σας ενδιαφερει. Ο Αλεξ παρουσιάζει την προσπαθεια που έκανε γι'αυτο το μετάλλιο, αλλα κυρίως τη δύναμη με την οποια αντιμετώπισε εκεινη την άτυχη στιγμη που του άλλαξε τη ζωη.Ηταν ενα καταπληκτικο ντοκυμαντερ (ίσως να μην ειμαι και αντικειμενικος) που σε κανει να δεις τη ζωη με αλλο μάτι- ή που πρεπει να σε κανει να τη δεις διαφορετικα. Ελπίζω να με κανει λίγο πιο σοφο αυτη η εμπειρια - αν και σε καποια πραγματα ειμαι κεφαλι αγυριστο.