ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ

Εχω πάρα πολυ καιρό να γράψω στο blog μου ειναι αληθεια (όχι οτι σας έλειψα κιόλας) αλλα δεν ειχα καθολου διαθεση τον τελευταίο καιρό. Η διάθεση μου έχει γίνει ακόμα χειρότερη καθώς έχασα και την δουλειά μου (assistant coach σε ομάδα Α2 μπάσκετ) και πλεον η μερα μου δεν περναει με τιποτα, καθώς είχα μάθει τελειως διαφορετικά όλα τα τελευταία χρόνια. Τι να κάνουμε όμως, έτσι είναι η ζωή του επαγγελματία προπονητή (ο Θεός να με κανει επαγγελματια βέβαια). the show must go on που λένε.
Πηγα την Τετάρτη με τον κολλητό μου στην παρουσιαση ενός ντοκυμαντερ στη Θεσσαλονικη , γίνεται φεστιβαλ, που ειχε πρωταγωνιστη ένα γνωστο μας- ένα έλληνα ολυμπιονικη των παραολυμπιακων της Αθήνας στο κολυμπι- Αλέξανδρος Ταξιλδάρης αν σας ενδιαφερει. Ο Αλεξ παρουσιάζει την προσπαθεια που έκανε γι'αυτο το μετάλλιο, αλλα κυρίως τη δύναμη με την οποια αντιμετώπισε εκεινη την άτυχη στιγμη που του άλλαξε τη ζωη.Ηταν ενα καταπληκτικο ντοκυμαντερ (ίσως να μην ειμαι και αντικειμενικος) που σε κανει να δεις τη ζωη με αλλο μάτι- ή που πρεπει να σε κανει να τη δεις διαφορετικα. Ελπίζω να με κανει λίγο πιο σοφο αυτη η εμπειρια - αν και σε καποια πραγματα ειμαι κεφαλι αγυριστο.