Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007

Το προσκλητήριο

Πριν δύο μέρες έλαβα το προσκλητήριο για το γάμο ενός από τους κολλήτούς μου στην Κέρκυρα, είμαστε φιλαράκια από το σχολείο και η παρέα έχει μείνει μαζί από τοτε. Είναι ο πρώτος από την παρέα που κάνει το μεγάλο βήμα στη ζωή του και είναι για όλη την παρέα μια καινούργια αρχή ,ένα καινούργιο κεφάλαιο στη ζωή μας.
Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι πλέον μεγαλώσαμε,31 αν σας ενδιαφέρει, ότι η ζωή μας μπαίνει σε διαφορετικό επίπεδο και σε τελείως διαφορετικές προτεραιότητες, οικογενεια ,μετά παιδιά ,υποχρεώσεις κτλ.
Δεν ξέρω αν θέλω να ακολουθήσω ακόμα αυτό το δρόμο.Προτιμώ την εργένικη ζωή ακόμα,ίσως γιατί δεν έχω βρει αυτό που θέλω ή να με θέλει ή να με ανεχεται.σε κάθε περίπτωση όμως ό γάμος του φίλου μου αποτελει το τέλος μιας περιόδου και την αρχή μιας άλλης για όλη την παρέα από το όμορφο νησί.

4 σχόλια:

If...ιγένεια είπε...

Βίον ανθόσπαρτων και καλούς απογόνους! Η εργένικη ζωή με κερδίζει κι εμένα...

Stratos είπε...

Φίλε και στα δικά σου ! :-)

Κάθε πράγμα στο καιρό του.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε kos7 να είσαι σίγουρος, ότι όταν έρθει η ώρα, θα το καταλάβεις...

Ανώνυμος είπε...

Κολλητε μια ζωη την εχουμε με τις δυσκολιες,τις αναπωδιες αλλα και με τα ευχαριστα της,οπως αυτα του κολλητου μας.Τις μεγαλες αποφασεις της ζωης μας τις περνουμε οταν νιωθουμε ετοιμοι και για μερικα πραγματα εμεις δεν ημαστε ακομα ετοιμοι,αν και ημαστε 31,για αυτο υπομονη και πανω απ'ολα υγεια!!!
ο κολλητος σου(και μελλον κουμπαρος σου) Σ.Τ